Ik wil naar de zee maar ik zit in de jungle, ik wil dansen maar mijn voet doet zeer, ik wil samenzijn met die leuke man die ik tegen ben gekomen op Caye Caulker maar ik zit in mijn upje in Guatemala, ik..
Ik zit in een lichtelijke reisdip en ik neem je graag mee in mijn ellende. Zwelg je mee?
Ik ben alles even zat. Ik wil geen kamers delen met mensen die snurken en scheten laten tijdens die (of welke andere dan ook) activiteit, ik wil geen dak boven mijn hoofd die lekt (‘ja maar normaal regent het nooit vanuit die windrichting’). Ik wil de Guatemalteekse buurman niet horen rochelen als ik net wakker word.
Caye Caulker, Belize
Ik ga nog even door.
(jij knikt begrijpend en reikt me chocola aan)
Ik wil de behaarde bungelende balzak van mijn tijdelijke kamergenoot niet zien als hij zich omdraait in bed.
Ik wil geen geld betalen voor een smerige WC waar geen WC papier is. Ik wil niet dat mijn hele lijf er door muggenbeten uitziet alsof ik dik aan de drugsspuiten zit (ik heb wondjes en alles. Rot op). Ik..
Ik mis thuis eventjes. Heel hard.
Ik mis de flauwe grapjes van mijn ouders, het voeten kriebelen met mijn bestie Sander, het chillen met biertjes op de boot van Jos, de diepe filosofische gesprekken met Mies, het gegier met collega’s, de dansjes in foute bruine kroegen in Amsterdam. Ik mis een kaiserbolletje met oude kaas, ik mis mijn altijd warme (zonder bang te zijn voor elektrische schokken) douche.
Ik mis thuis. En Caye Caulker.
I know, het hoort er allemaal bij. Ik ben nu vier maanden onderweg en het is vier maanden fantastisch geweest (- tot nu toe heb ik me ook nog niet eerder aan bungelende balzakken gestoord, hoewel ik er nooit echt een fan van ben geweest. Maar dat terzijde).
Het kan niet elke dag feest zijn.
De mooie romance in Belize was dat wel, en omdat ik dat nu mis en weer heu-le-maal alleen ben (chocola, graag!) kijk ik nu even niet door een roze, maar door een pruillipbril.
Caye Caulker, you stole my heart
Nee, ik wil geen Grenzeloos Verliefd filmmateriaal worden, dus nee, ik ga niet terug om hem weer te zien. Het is goed zo, echt (klink ik al overtuigd?). Ik ben heel dankbaar voor wat ik met hem mee heb mogen maken maar stiekem, heel stiekem (oké dat valt wel mee want jij leest dit nu), stiekem mis ik hem, en daarbij denk ik gewoon eventjes alles wat vertrouwd voelt.
Dus ja, wat kan ik eraan doen?
Ik streel zachtjes over mijn vol-met-liefde-maar-toch-gekneusde-hart, ik sleep mezelf naar de jungle hier in Tikal en merk dat datzelfde pijnlijke hart gelukkig ook heus nog fijne sprongetjes maakt bij het zien van al dat moois. Het is tijd om mijn blije bril weer op te gaan zetten. Ik heb de afgelopen paar dagen in zelfmedelijden van mijn privékamer mogen genieten, maar zal me zometeen toch weer onder mijn snurkende, al dan niet harige medemens gaan begeven.
Dag Caye Caulker. Thanks for the good memories 🙂
Bedankt mooie man, voor alles. Fijn om te weten dat ik nog steeds door een roze bril durf te kijken. Ik had er niets van willen missen. Maar nu mis ik jou. Oké doei.
Liefs, Tunteya
Oke stiekem lach ik hard om harige bungelen balzakken maar moet er idd niet aan denken. Good luck honey❤
Lieve Linda dipje mag echt waar geef er aan toe zwelg even lekker in zelfmedelijden!! Daarna neem je een douche, ga naar buiten en geniet weer van alle kleine dingen om je heen want daar ben jij zo sterk in!!!
Succes Linda X
Bungelende balzakken, ik knik begrijpend en reik chocola aan.
Lieverd kop op, en stiekem ben ik heul nieuwsgierig naar die mooie man! 😘
Afscheid weer nemen van mooie dingen is altijd lastig. Maar het gaat ook weer nieuwe geluksmomenten voor je creeeren. Blijkbaar is je reis nog niet af en moet je nog verder op pad. Koester de mooie herinneringen en kijk weer vooruit !
omg Lin die balzak hilarisch, maar klote dat je je nu zo even voelt. Maar jou kennende kijk jij weer zo door die roze bril!! Dikke kus Lau
Hihi heerlijk geschreven weer schat, ik moet ondanks ’t minder roze kleurig is toch lachen. Al is een gekneusd hart niet tof, kop op meid, komen zeker weer hele mooie momenten/dagen/weken 🙂 de tony chocolony karamel zeezout is helemaal op :$ kus en knuf!
Ooow Linda, ik herken het zo erg! Bij mij was het ook na ongeveer vier maanden. Ik wilde geen bergen om me heen, maar zat in de Himalaya, ik wilde geen Indiërs met snorren om me heen, maar ik zat in India waar iedere man een snor heeft, ik wilde kaas, ik wilde vrienden, ik wilde Nederlands openbaar vervoer enz.
Kortom: ik wilde alles wat ik niet had. En ja, dan kun je je rot voelen, maar het fijne is dat het ook weer voorbij gaat 🙂 Al denk je even van niet… 😉
Soms is het (l)even niet zo leuk, maar door los te laten wat je eigenlijk graag wil behouden, kun je weer verder…….
“Take a deep breath
It’s just a bad day
Not a bad life” 🌞🍀😘
Fijn dat je de “blije bril” weer gevonden hebt!
Nogmaals een hele dikke knuffel 😚😚😚😚😚😚😚
Snap het hoor dat je “Nederland” mist, maar je maakt daar hele bijzondere dingen mee. En afscheid nemen is nooit leuk.
Succes met je verdere stappen en beslissingen 😘
Wat heerlijk Lin, dat je weer eens verliefd bent geweest. Beetje ver weg , dat wel. Maar toch, heerlijk. Chocola helpt maar 5 minuten 😂😂😋herinneringen koester je je hele leven😍